umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… … Słownik języka polskiego
umieć — Ktoś nie umie do trzech zliczyć; ktoś wygląda, jakby nie umiał do trzech zliczyć zob. trzy 2. Nie umieć czegoś ani (ni) w ząb zob. ząb 7. Nie umieć powiedzieć, sklecić trzech słów zob. trzy 3. Nie umieć zdania, dwóch zdań sklecić zob. zdanie 2.… … Słownik frazeologiczny
nie umieć powiedzieć [sklecić] trzech słów — {{/stl 13}}{{stl 33}} być tępym, nie umieć się wysłowić {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie (umieć, potrafić) zrobić kroku — {{/stl 13}}{{stl 8}}{bez kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} być całkowicie uzależnionym od kogoś, nie mieć własnej woli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie potrafił zrobić kroku bez matki. Kroku nie zrobił bez pomocy kolegów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie umieć zliczyć do trzech — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} być nierozgarniętym, tępym, mało bystrym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wygląda, sprawia pozory jakby nie umiała zliczyć do trzech. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pacierz — Umieć, znać itp. coś jak pacierz; nauczyć się czegoś jak pacierza «umieć coś, nauczyć się czegoś bardzo dobrze, doskonale, bezbłędnie»: Bracie, ja wszystko miałem wykute jak pacierz. T. Różewicz, Opowiadania. Nawet jak sobie ułożę, nauczę się jak … Słownik frazeologiczny
znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… … Słownik języka polskiego
władać — ndk I, władaćam, władaćasz, władaćają, władaćaj, władaćał 1. «sprawować władzę, panować, rządzić» Władać państwem, światem. ◊ Uczucie, zawiść, trwoga itp. władają kimś «ktoś jest przeniknięty jakimś uczuciem, zawiścią, trwogą itp., jest opanowany … Słownik języka polskiego
